tulang toksik

sonata con dagang maynila
o1.

alaala'y tumutulay sa

malasutlang kamalayan

na kinasadlakan ng halos

ga-pusang inang daga,

doon sa kisame ng kung sinong

singkit na bugaw sa

may ronquillo : dating kalye,

kalimitan ngayo'y ilog.
heto, parang tuksong
sumasagi muli sa guniguni
ang pag-aray ng kalawanging
yero sa kasibulan ng
kasumpa-sumpang tag-araw
na nagpapatingkad pa sa gitna
ng umaalingasaw na lungsod
na walang kasiyahan...
'di na malinaw. madilim.
ang bulag naming pugad
ay di inalintanang sa
dako pala noo'y pugad
pa ring maaangkin ;
sabihin pang
kapalaran ay sakbibi
ng kulimlim.
hugis at anyo
ni ina ay di napansin.
sapat nang galis niya'y
mangiliti sa tuwing
sasalang sa magrasa niyang
utong ang hayok naming
pagnanasang lumakas na't
gawing alaala ang bubwit
naming mga pag-aakala!
kaya't kahit kakambal ng pagkabalisa
ang sindak naming tinamasa nang
minsang multo na lamang niya
ang aming pinagsasahan : dusang
pinasan ng aninag pa naming mga
pusong sa pagtibok ay nagkarerahan
habang tinutumbok
ang sigalot ng pagkaulila naming lubos...
praning kaming sumiyap. humikbi, umasang
sa pagsanib ng maka-dagang himala
ay tumibay nawa't pikitmatang
maglambitin sa sinulid ng buhay na
ambang mauudlot!
marahil na-salvage si ina.
... malamang pagod siya noon at lulugo-lugong
nilandas ang kanto quirino't raon
kung saa'y palipasan nilang mga naka-solvent
at nababatong mga tambay ang
pamamana't panunumpak
ng mga kalahing nagkamaling mapadako roon...
malamang hapong-hapo siya at di na nakuhang umiwas pa
at hinayaang malasin sa tudla ng pana't bala...
harinawang ibinurol muna ang
giniling niyang katuturan sa loob
ng mga mumurahing siopaw huwag
lang sanang pagsawaang sagasaan
at paulit-ulit na lapastanganin
ang kasalotsalutan niyang
kaanyuan habang nag-aabuloy
ng kabantutan sa
lungsod niyang
minamahal at
sinabuyan ng pagbibirong
kalagiman at kabulukan!
oh, ina... daga man
ay sa kanya kami nagmula;
bunga ng kalaswaang malimit
natitisuran sa
gilid ng mga nawawalang imburnal
tuwing sinasapian ng makadagang
pagnanasa ang lamig ng
bawa't karumaldumal na
hatinggabi.
o2.
ngayon? heto nga't may tatlong linggo na
mahigit kami... halang na rin ang panlasa at
may namumuong galis na rin sa magkabilaang
tagiliran.
ilang kiskisan na lang sa pagitan ng
mga non-biodegradables ay mapapanot
na rin ako...
minsan, tuwing nadadaan ang lumbay : kisameng
pugad muling dinadamay, hindi bagama't sa kirot
ng kalamnang kabubwitan tumalas
ang pang-amoy at nagpasyang
lisanin ang pinagmulatang hurno... ah... lakas ng loob,
konting agam-agam
at gabundok na 'bahala na!'
tinahak namin ang
landas tungo sa
totoong mundo...
tinalon ang nasumpungang laboratoryo; buo ang loob na
nauna ang ilan sa aming magkakapatid at
sa sindak ay natanaw silang
nasalo ng kawang puno ng nagkikislapang
mga bitak-bitak na kristal na
anyong sinasangag
sa puting usok...
sinasala't sinisinghot ng
isang patpating mamang dilat na dilat!
suwerte ko naman at lapag
lumagapak sabay karipas ng takbo
sa sulok at nagtago...
sinampalad silang natusta : nakaligtas na sana si bunso;
kaso'y trip niya'y di na nasakyan, tatlong araw na di
umidlip at nang magiyang at lumabas ay
naapakan tuloy.
pano'y tinityempong sisinghutin ang
puting ulap na
paminsan ay bumababa sa
sahig mula sa basong tubo na
dinadarang sa malumanay na
apoy... sinabayan pang ipananghalian ang mga
tumatalsik na malulutong
na bato.
hayun.
winalis ng paa.
natakot tuloy ako.
nagpasya na ako.
kailangang makatakas - ang
naulinigang ingay ng dumadaloy
na kahibangang kamaynilaa'y
nagpasuko sa kasabikang
mapangatawanan ang
marubdob na pagnanasang
naramdaman ; pagnanasang
hagkan ang lupang pinagtamnan
ng mga pangitaing mapaglaro
at mga pangarap na binubulok
ng kasakimang hatid ng
pagdarahop... naglaway ako
sa nasamyong pusali kung
ipupunla ang makamandag na
adhikaing kasasangkutan!
sa isang mahabang
pasilyong yero na
dinadaluyan ng malamig na hangin
ako'y napadako...
kabadong tinahak ang gabok at himulmol
at pilit na nakatuwaang itutok ang
pansin sa dulo nitong
may kung anong mga aninong
kumukutitap sa dilim...
saglit na sanang naaliw
sa nabungarang romansahang baliw
nguni't muntik-muntikan nang
natuliro sa agos
ng katampalasang tumatatak sa
telon : pelikulang pinoy,
prodyus ni behang hunghang.
basurang di mapapapak; sa isipa'y dumi
ang nilalatak.
kawawang bansa, inaalipi't inaalipusta
mapasagana lamang ang mga
dayuhang tampalasan sa
kalinangang dina-daga, na nga!
sa paglilimayon natisurang bigla
dagang university belt ; walang
pakundangang nagngangawa
habang hinahablot ang
katiyakang
manamnaman ko raw sa malao't
madali
ang umaasbong kabulukang
saykososyopulitika na
lipunang kukublihan ; gagalawan,
pag-ingatan ko pa man na di
mabungaran
basta't seguraduhin ko lang
na lipulin ang kalinisan!
oo na nga lang at nakakalula
siya. isang pretensyosang
intelektuwal dahil
daga pa rin siyang
buhay ay kay ikli
wala man sa langit
ang taning!
bagong sibol lamang ako. bagong dugo sa
bayang nagdarahop na nga'y walang pasubaling
dinadarambong!
o3.
wala nang pagsidlan
ang tuwa't galak
habang sa
wakas ay
natunton ang dulo
ng sabik kong
paghahanap ng
itinakdang daigdig
sa loob ng isa pang
daigdig na nakabalot
at nabahiran ng
walang patumanggang
kabalahuraang
moral
at mortal
na katotohanan...
di magkandaugagang harutan
ang aking ginawa!
nakipaghalakhakan sa mga
bangaw ; tsikahang umaatikabo
sa mga ipis at uod... landiang
walang patumangga sa mga
nagbagong anyong kulisap ng
kapahamakan!
lambadahan sa saliw
ng nakakatoreteng trapik
ay halos mabundat ang mura
kong kadagaan sa
mikrobyong buong
puso nilang
ilalaan!
walang sawang sosyalan
pala ang nakakahilakbot na
misyon sa ko'y pinupuntirya...kahindikhindik ang
siphayong idudulot manapa'y
malamang na sa paglipol
ng aming uri sa katampalasan ng tao, mistulang
sambahan ang bawa't tambakan ng basurang
kasulasulasok at kami'y
pagpalaing kikilalaning magmamay-ari
sa planetang laspag!
gastroenteritis.
'yan.
'yan ang malimit
kong ipahid
sa mga plato't
kutsara't tinidor
na burarang sagabal
sa aming pagliliwaliw...
at sa mga dilang nakalawit
habang umiidlip silang mga
walang maturingang kama
kundi saydwok lamang.
at 'yang musmos na naglilimahid sa kalye ay
lihim nang sumanib sa aming lipi... ano pa at sa
kanilang pangangalkal at paglalangoy sa karagatang
lungsod sa tag-ulan ay sinisimsim na rin
ang dapat ay sa amin lamang... di nga ba't kulang
pa man sa panahon ay pinipitas na sila ng libingang limot?
malaganap na ngang tunay
ay ipanagsasawalang-bahala
pa rin nilang mga sakreng kaluluwa
ang kabalbalang katuwiran ng aming
pagka-kami?
sukat ba namang pinaglahok
nila ang kamandag ng kapabayaan upang
masakop namin ang
karapatang ibatong
pabalik sa lipunang mapagparaya
ang kabaliwang sakupin ng aming
uring mapamuksa ang
karapatang handugan sila ng epidemya?
gutay-gutay na ang dalisay
na simulaing banal...
ginahasa't nilinlang sa
pinagnanasahang kaunlaran...
hibang na rin ang kalakhang katuturan
ng sangkatauhang kababalaghan!
paano nga ba ang magpaalam?
magpaalam?
hindi na uso 'yan.
sabayan na lang ng
malutong na 'ingat ka'
sapat na.
heto ako ngayon
sa tuktok ng jones
tumutulay.
tumutula.
humuhuni habang
nakatingala sa
nag-uuling na
papawirin at inuugoy
ng masidhing
panlulumo...
daga lamang akong
hatid ay bubunik, kolera,
leptospirosis at
kung anek-anek pa.
dagang tinatawiran ng makamandag na dugong
isinalin ng kasumpasumpang panahon na
kahit pa ang ilog na pinagbabantaang languyin
ay bilanggo na rin ng
sinalantang pangitain!

1992

(mula sa 'sonata con dagang maynila @ ilan pang tulang toksik ni

paul h roquia

makikiraan po...

sadyang maaliwalas sa isipan ang mayamayang paggalugad sa iba't ibang sulok ng sariling lugar. sadyang di mo aakalain ang matatanaw, masisinghot o maaalala habang tinatahak ang manakanakang banayad at bakubakong daan depende sa lalim ng kurapsyong tinamasa nito. napakabisa ring pampahasa ng kamalayan ang pamamasyal ; lalo na't nag-iisa. kahapon, nagpasya akong dumaan sa sison hill. imbes na iikot ako sa patag na daan palabas ng animal husbandry tungo sa campus ng uplb, minabuti kong testingin ang kakayanin ng aking puso sa pag-akyat baba sa bulubunduking namamagitan sa aming village at ng unibersidad. hiningal man ay di kinapos ng hininga na ang ibig sabihin ay katamtamang malusog pa rin pala ang shutawanetch ng joklish. aktwali, papunta rin naman ako sa bangko para bayaran ang bill ng tubig. hindi pa kasi sila nag-oonline tulad ng sa pldt at meralco.

well, pagdating ko sa PNB sa campus mismo, inasahan ko somehow na mahaba ang pila dahil sa mahaba ring bakasyon. tumuloy ako sa dulo nito at nagkunwang magtext-text, kiems. bigla na lang may isang mamang punggok na majubaer ang naglitanya tungkol sa bagal raw ng proseso sa bayaran. aba, talagang tumayo pa ang tamoryok at nagmonolog sa harap namin at nakaturo sa mga teller:

mamang punggok: aba! aba! bilis-bilisan nyo naman 'yan! ano ba yang ang bagal nyo! kanina pa kami rito... dapat alam nyong kami ang dapat nyong 'intayin at hindi kami ang maghihintay sa bagal nyo! tingnan nyo yan, halos trenta minutos nang nakatayo yang nasa counter , ahhh!

aktwali, walang nag-reak dahil mukha siyang gago sa kanyang pinag-gagawa. nagsipasok naman agad ang mga guard upang i-contain ang anumang kaguluhan kung sakali . well, medyo natauhan ata at umupo na. aba, bigla namang pang-asar na nagpatawa:

mamang punggok: ... bilis-bilisan naman sana... aba, marami pa akong gagawin... maglalaba, maglilinis ng bahay, magpapaligo ng aso... magsasaing....

at that point, parang tanga nang nagbubula ang bibig niya at nakakairita na... kaya sumingit na ako:

ako: AND I STILL HAVE TO MASTURBATE, NOW WILL YOU SHUT UP?

natahimik ang lahat. walang gustong magreak. parang tartol na umurong ang leeg ng mamang punggok.

and after that... wala nang nag-complain. kahit na supershugal pa rin ang proseso.

nang oras ko nang magpay, natuklasan ko na 'yong iba palang payor ay sampu-sampu ang dalang resibo; ibig sabihin, sa isang compound, iisang tao lang ang may dala ng bill ng lahat... so, kahit isang tao lang ang nakikitang nakapila, aabutin pa rin ng sampung beses ang oras na gugugulin ng teller sa proseso.

KWARESMA BLUES?

sa abot ng aking alaala mula pagkabata, nararamdaman ng aking balat ang pasyon ng bawa't taong nagdaraan. una'y bigla na lamang na mapapawi ang halumigmig na iniwan ng pasko at pangalawa'y maglalangitngitan ang mga bago at kalawanging yerong bubong. nagsasabaw na rin halos maghapon ang katawan sa pawis at lagi mong hanap ang halo-halo ni gingging sa may bukana na taun-taon 'ata'y nagmamahal. at dahil bakasyon na rin halos, naroon ang matinding pagnanais na takasan ang malupit na singaw ng siyudad at magtampisaw sa kung saang bukal, ilog o dagat. kailangan na ring mag-imbak ng makasalanang tsitsirya at banal na mga prutas upang maibsan ang maya't mayang pagkalam ng tiyan sa di maipaliwanag na dahilan.

heto nga't kwaresma na naman. sa muli't muli , ang lahat sa mundo ng kristiyanismo ay hinihikayat ng tradisyon na tutukan ang pangunahing tauhan sa relihiyong kinagisnan. lalong napapanatag ang hirarkiya nito kung lantarang ipaabot sa sanlibutan ang hapdi ng mga latay at ang dalamhating hatid noong kadiliman ng panahon upang isalba tayong lahat sa kasalanan. sa gitna ng lahat ng ito ay pagtuon na rin sa kalagayan ng ating buhay ispiritwal... hanggang saan kaya natin hinamon ang kalabisan at karangyaan ng pagkagumon sa kasalanan? hanggang kailan kaya natin natiis ang pagpakabanal sa harap ng tukso? kunsabagay kanya-kanyang kamada lang yan... diskarte't pagtanggap.

nguni't ang kwaresma para sa akin ay ang katahimikang naidudulot nito sa kaibuturan ng aking pagka-ako sa loob ng kubo sa tabing dagat ng aking kamalayan... habang patuloy na naghihintay sa pagdating ng dulo ng lahat ng ito!

siya nawa...

JUZAGAN NG FEZ !!!

huwebes pa lang, halatang alumpihit na ang masang pinoy. nariyang maririnig mo sa umpukan ang pagbabagsak ng mga pusta. nariyang mangungutang ng pambili ng tiket para mapanood ang laban sa malaking screen. nariyang nagtatawagan ang mga barkadahan kung saan at kaninong bahay nila iraraos ang isang dosenang round na laan sa laban nina pacquiao at marquez. meron ring sadyang lumipad sa las vegas mapabilang lamang sa piling mortal na personal na masasaksihan ang pagtutuos ng lakas at galing ng dalawang dyos-dyosan sa ring. marami rin namang umaastang walang pakialam at hindi interesadong makisali sa pandemonyong sagupaan. nguni't nakapagtakang kahit mga kababaihan ay lulong na rin sa 'pacman mania'; at higit na interesanteng pagtuunan ng pansin ang pagkahumaling ng mga shoklish sa isport na ito , lalo na't kung si manny ang isasalang! at higit sa lahat, bagama't brutal sa dilang brutal ang larong ito, pati rin mga pari at malamang mga madre rin ang lantarang nag-alay ng dalangin na harinawang si manny ang tangahaling kampeon! aba, mapapahellow? ka talaga sa dadaanan sa iyong kamulatan habang sabik ang (halos) lahat sa takdang oras ng pagtatagpo nina manny at marquez... ng pinoy at mehikano... ng dalawang kapwa baluktot ang ingles at kamangha-mangha ang narating na estado sa mundo ng boksing. talaga nga kayang kailangan nating mapanood at masaksikan ang walang pakundangan ng pagbabasagan ng mukha ng dalawa nating kapwa tao? ito nga kaya ang sukdulang pagkagahaman natin sa pait, sakit at kawalang-dangal? bawa't hagupit nga ba ng kamao at lisik ng kalamnan ay may takdang presyo, di bale nang mabahiran ng dugo ang kasiyahang dulot nito? saan tayo pupulot ng matinong pagninilay sa katotohanang buhay ang nakasalalay sa larong ito? marami rin kayang nagkaroon ng mga pagmumuni-muni habang kumikislot ang balat ng natatamaang boksingero sa bawa't ulos at banat? marami pa kayang puedeng itanong na mga bagay-bagay na tanging si manny 'pacman' pacquiao lamang ang makasasagot? kapag nabigyan ng pagkakataong ma-interbyu si manny, sana masagot nya ng maayos ang aking unang katanungan : 'manny, majuketra va shulagis ang makipagjuzagan ng fez?" anik kaya ang may-i-answer nya? knowsline nyo?

... ATDA EN OP DA DEY

lagi natin itong naririnig. sa tv, radio, dyaryo, komiks o mula sa bibig ni aling bebeng na reyna ng talipapa sa kanto. ginagamit itong pasaring o di man panuldok sa mga usaping walang kapararakan; personal man o pulitika, moral man o pangkalikasan. lagi-lagi. batbat man sa hinagpis ang tinamaan ng kuryenteng balita, lagi pa ring naroon ang mga katagang : 'at the end of the day'... atda en op da dey. oo nga naman, sa pagtiklop ng araw, ang halimuyak ng gabi ang siyang tanging mamamayani hanggang sa pagtawid nito tungo sa isa pang bukangliwayway...

atda en op da dey, masasabi pa rin nating swerte tayong mga pilipino at napakahigpit ng ating mga yakap sa ating kultura at pamilya na siyang nagbibigkis sa isa't isa upang mapunan ang anuman nating pagkukulang...

atda en op da dey, sagana pa rin ang ating mga puso sa pagmamahal sa kapwa at kahit na may sigalot ay madali nating nasusulsihan ng pag-unawa at pagbaling sa magagandang nakaraan...

atda en op da dey, kay sarap isiping sa dako man roon o dako man dito ay lagi kang may matatawag na iyo kahit pa man ito ay isang immateryal na bagay na kahit kaylan ay di mo maipagyayabang...

atda en op da dey, nariyan ang ating pananalig na hindi tayo kaylanman mawawalan ng pag-asa sa gitna ng pagdarahop at matinding pamumulitika dahil alam nating buo ang ating mga loob na lagi tayong pinapatnubayan ng Dakilang Manlilikha sa ating mga puso...

oo, atda en op da dey, walang nabawas sa ating pagkatao , bagkus, lagi tayong naragdagan ng karanasang magsilbing bisig sa pagtupad at ating mga adhikain dito sa lupa...

LET US SAVE THIS PLANET, NOW!

carol varga, 1930 -2008

... sumakabilang buhay na si ms carol varga sa edad

na 78 sa las vegas. paalam.

... actually hindi ko na siya masyadong inabutan noong

kanyang kasibulan sa pinilakang tabing, naririnig ko lang

ang kanyang pangalan bilang pantukoy sa mga babaeng

maldita, nagmamaldita at magmamaldita ... parang

halos magkasabay 'ata sila ni bella flores, pero

tumatak talaga ang hulmang kontrabida sa

kanyang pangalan. kung hindi ako

nagkakamali, bago siya nangibang bansa nasangkot

ang kanyang pangalan sa isang real life crime story

na di ko na rin matandaan masyado...

eto naman ang news item :

50s kontrabida, Carol Varga died of cancer
March 10, 2008
Carol Varga (real name: Carolina Trinidad), one of the ’50s’ seductive/sultry and classy kontrabidas, died of cancer yesterday at age 78 (born on Aug. 6, 1930) in Las Vegas, Nevada, USA, where she resided after retiring from showbiz. Carol was a contract star of Premiere Productions for which she did several movies, one of which is the classic Dyesebel (the original, directed by Gerry de Leon, with Edna Luna in the title role) in which she played the kontrabida.
RICKY LO The Philippine Star

sa aking pag-iisa

pumatok sa tin pan alley (kung tawagin ang record industry noong 70s) ang isa pang manila sound selection na 'sa aking pag-iisa', hindi ko masyadong matandaan kung single ito ni yolly samson , bilang solo artist o tatak cinderella, ang grupong nagpasikat ng mga awiting kundi man pabulong ay borderline pahalinghing epek. bagama't ang titulo ay nagsasaad ng kawalan ng kasama; sinasabi pa ring '...lagi kang naaalala', so entonces HINDI pa rin siya nag-iisa kundi kasama niya ang alaala ng kanyang minamahal. kasi ba naman, dapat pag nag-deklara kang 'mag-isa' , wala kang kahulilip na kasama, kahit pa alaala! kunsabagay, napakasarap nga namang pagsabihang naaalala ka ng isang taong nagpapakilig sa'yo for whatever reason... pero hindi pa rin politically correct na meron kang bitbit na mga kung anek-anek sa iyong kamalayan sa sandaling magdesisyon kang MAG-ISA...

sa aking pag-iisa, choreographed ang lahat. kung day-off ng mga kasama ko, aayusin ko na ang lahat the night before. ang music, ang make-up, ang kamera, ang vino... at syempre ang SALAMIN... napahalaga nitong huli, dahil dito ako halos haharap sa maghapon. so, pagkagising, konting fruits at milk susundan ng mahabang pagbababad sa shower at paglublob sa bathtub... depende sa mood ko ang soundtrack for the day, minsan 'cafe del mar', o di kaya si chopin, o kung medyo nostalgic, mga lynard skynard, creedence clearwater revival, guess who, etc... meron din moments na nilulunod ko ang aking sarili sa himig ni basil valdez... o ng carpenters. naka-mute ang tv na tutok sa cartoon network (na binaB&W , para medyo 60s sina tweety, sylvester, roadrunner at woody). naka-mute rin ang mga telepono, pahinga as in dead ang selpon. kapag 'mellowish' na ang feeling ko, suswig na ako ng vino (blackstone pinot noir), then lalarga na ako tungo sa aking sarili. bigla na lang na vinovocalize ko ang anumang pumasok sa isip ko at soon enough, parang may nag-tatranschannel na kung sino hanggang sa puntong i'm having a wonderful conversation with myself. maghapon ito. actually hanggang sa idadapa na ako ng dalawang boteng alak. may mga pagkakataong nairerecord ko ang audio o minsan naman naivivideo ko. kaya lang, asiwa akong ireplay at panoorin ang aking sarili kaya kevs na. syempre, nasa vault ang mga dvds nito! saka na panoorin ng mga salinlahi ng aking angkan para makilala naman nila ang isang kamag-anak na minsang tumulay sa sinulid ng panahon at pansamantalang tumira sa mundong walang kasing ganda at puno ng hiwagang kahit kaylan ay hindi bibitiw sa matalinhaga nitong katuturan... habang ako'y nag-IISA.

alec mapa : bonggang PINOY sa hollywood

Nakatutuwang isipin na isa pang pinoy ang namamayagpag sa haliwud. bagama't sa san francisco na siya ipinanganak, hindi niya ipinagkakailang dikit sa buto at malapot ang dugo niyang Pilipino. siya ay si ALEC MAPA, isang 43 anyos na aktor at komedyante sa amerika. ginampanan niya ang papel bilang baklang kaibigan ni Gabrielle ( Eva Longoria) sa patok na serye ng ABC na "Desperate Housewives", kasali rin siya bilang tv entertainment anchor sa isa pang seryeng "Ugly Betty". Bago pa man ang mga nabanggit na paglabas, siya ang kauna-unahang asyanong naging tampok at regular bilang 'adam benet' sa UPN comedy na "Half & Half". una niyang malaking 'break' ay nang siya ang ipinalit kay b.d. wong sa M. Butterfly sa broadway. malapit na rin siyang mapapanood sa pelikulang "You Don't Mess With The Zohan" na pinagbibidahan ng supersikat na si adam sandler.

aba't kahit saan siya ngayon magpunta ay kilalang-kilala na ang bruha! mabuhay ka, ALEC!

litanya ni bisaya

sinabunutan ko ang aking sarili nang marinig kong nagtatalak si annabelle 'bisaya' rama sa radio program ni ogie diaz! hindi ko masikmurang pumapapel siya para ipagtanggol ang diumano'y paninira nila ni lolit solis sa mga anak niya. tinawag niya itong 'tarantado' at tigilan na raw ang lahat. kay lolit naman , wala raw itong utang na loob matapos siyang harbat-harbatan ng datung. tinawag ni bisaya na mga 'sira ulo', at 'abno' at dapat nang magpatingin sa doktor. mahaba rin ang litanya ng ngitngit niya habang tahimik lang sina ogie at lolit na nasa kabilang linya naman ng telepono. biruin mong inaakala niya na masisindak niya ang mga ito, ang nangyari tuloy lalo siyang pinagtawanan. siya lalo ang nagmukhang abnormal!

ang point lang naman ni lolit ay nabanggit niya sa kanyang kolum na 'maraming mga babaeng nagtitilamtilam sa nota ni bong', at si ogie naman nagtaka bakit nagreak sa 'blind items'? nakakalugmok isiping meron pa palang mga kaluluwang imoral na mayroong dahilan upang ipagwagwagan sa madla ang kabulukang dapat sana'y inilikas upang manatili ang kakarampot na natitira pang respeto sa mga artista.

ang lahat nang ito ay nagsimula nang mabanggit ni ruffa gutierrez na siya ay inisnab ni lani mercado sa birthday bash ni rudy fernandez. isang pangyayaring may malalim na pinanggalingan at hindi aabot sa ganito kung nanahimik na lang sana si 'ropa', eh , kaso, sabik sa kontrobersiya ang gagah, nadamay tuloy ang inang, mukhang lola ng mga gaga't kalahati.

at nang halos mapatid ang inoxenada kong buhok, bigla akong natauhan... namayani ang right side ng aking brains (oo flural)... hindi ba't malapit nang matapos ang 'my monster mom' ng mag-ina? aba lintek, obyos na ito ay isang PREPUBLICITY STINT! lahat na halos ng hair ko muntik nang maniwala sa palabas ng tatlong (apat kung kajoin si ropa) tamoryakis na ito! kasi ba naman, kung trulili as in trulalaaunor na imvierna si anabilbil , wizzing siya ever magpapa-intervue sa radio showng 'wow ang showbiz' ni ogie diaz, at isa pa, hindi siya papahintulutan nito na pagsabihan siyang 'tarantado' kung wala itong karampatang tagprice!

hay, buti na lang namamayani pa rin ang aking katinuan sa gitna ng kabaliwang hindi naman ako kasali!

btw, napapakinggan lunes hanggang biyernes sa rmn-dzxl 558kHz ang 'WOW, ANG SHOWBIZ' radio show tuwing sasapit ang 10:30 n.u. syempre hosted by ito ni OGIE DIAZ, MS F. as in Fernan de Guzman, co-host din sina VICE GANDA, TIYA PUSIT at MJ FELIPE sa ilang piling araw ng linggo.

dulo ng dila

ang hirap minsan sa gitna ng masigabong tsikahan ay biglang may dadaang anghel. konting katahimikan. glitch kumbaga. lalo na kung bayarang katsika, wa sila mag-eefort na sugpungan ang naunsyami mo sanang ilalahad. nautal ka. naumid. napipi. hindi ka pa naman katandaan, pero meron talagang mga pagkakataong parang alapaap na mahahawi na lang bigla ang takbo ng iyong iniisip. puede nga segurong sabihing nagkukulang ng sustansya ang iyong utak dahil puro chichirya ang laman ng iyong tiyan... o sadyang gutom ka hindi dahil sa wala kang makain pero dahil sa gusto mong bumaba ng konti ang timbang mula 188lbs, hanggang mga 187 man lang. ganun? ganoon nga lang. bigla kang nagmumukhang tanga... habang paulit-ulit mong sinasabing, 'ano nga 'yon... ano nga 'yon ... ha? nasa dulo na ng dila ko!'

sobrang habang hair!

last week lang, habang ako'y pakendeng-kendeng sa kahabaan ng f. san luis avenue, muntik na akong masabit pero nahagingan lang ng isang rumaragasang wave mula sa likuran. syempre, obvious na ang driver ang may kasalanan dahil nasa tamang saydwok naman ang inyong lingkod. kahit na nga nabigla sa mga pangyayari, nakuha ko pa ring tumili at habulin ang wave na bigla na rin namang nag-menor. tapos, huminto. tapos, lumingon. sabay ...

'naku sori po... hindi ko po sinasadya' sey ng driver. slowmow.

yes, tita... slowmow. guwapo ang gago. seguro mga 16 to 17 ang edad. buo na ang katawan ayon sa pagkakayakap ng tisirt sa kanyang dibdib. sey ko:

'so-ri din, na-big-la a-ko... ' slowmow pa rin (kaya nga may ( - ) ! echieng!)

taz, bigla akong natauhan. parang deja vu! oo nga. deja vu! pamilyar ang dimpols nya... tsaka yong ningning sa kanyang mga mata... mukhang dati nakasanayan kong pagmasdan! lemme think????

'anong name mo, iho?', bigla kong nabulalas.

'joshua po.' asiwa nyang sagot.

'tiga-saan ka?'

'putho po'

patay. mukhang kilala ko ang pinanggalingan ng umuusbong na adonis na ito! bigla akong nanlamig nang naalala ko bigla ... kamukha niya ang mag-amang jordan at joel! (yezterday, tita, mahilig sila sa j as in jungkang!)

ask ako uli:

'kaanu-ano mo sina jordan at joel?'

'ho? kilala nyo ang lolo at tatay ko?'

hinimatay ang bakla sa gitna ng kalye. wiz nya mabelieve na lumaki na pala ang anak ni joel na anak ni jordan na pareho niyang nakakungkangan in different time zones ng kanyang gay life. ang daming past mowments na tumawid sa kanyang thoughts ... gosh, buntonghininga nya, wagi ang mag-amang yon, 'day! super. azzin!

nang mahimasmasan sey ko kay joshua kung puede nya akong i-text. sure sey nya. hayun nagpalitan kami ng number at magcecelebrate na kami ng aming 4th day-sarry!

kevs ko kung maknowsline pa ng lolo at tatay nyang pati siya ay dumadaan na rin sa sexy at walang kupas kong kagandahan! sa true lang, mas daks siya sa kanyang mga ninuno!

hava ng hair ko!