TANTRUMTANTRUMAN

Bigla kong natagpuan ang aking sarili na humihiyaw sa telepono.

"Is it obvious you fucking shit that I don't want to have anything to do with your bad breath?"

Sabay pindot sa 'off'. Hindi man lang ako pinagpawisan, paano naman kasi kahit umuulan nag-iinarte pa rin akong mag-erkon. Dapat kasi pawisan ako dahil imviernalisi ang byuti ko. Wala lang naalala ko tuloy na mag-rewind kasi paanong masakyan ng nagbabasa nito ngayon kung bakit ganun na lang ang pangyayari. Naisip ko kese, rambling lang naman ito at ang sinumang magtitiyagang liripin ang bawa't nakatatak sa pahinang ito ay may literary intuition. ganun. Pero para naman mapagbigyan ang sarili , mamarapatin ko na ilahad na rin.

Ang sinagot sa telepono at pinalatakan ng kumukulong mura ay isang dating kasamahan sa trabaho. Dapat sana kasing di na niya ako dinamay pa sa mga finoforward nyang messages sa email na wala namang real time perceivable worth o halaga sa kahit sinong natikman na ang sari-saring laki ng saging at talong. 'Yong tipong mga "NO WASTED MOMENTS" na mga kung anik-anik na mga inspirational chuva na ililitanya mo bago ka magwala, o di kaya "what a shame" , na ang laman ay mga litrato ng mga kinakatay na balyena sa denmark ba yon. Kevs ko naman di'ba? Eh nagkataong sinundot ang kanyang kakulitan ng isang alaalang pinagmukha nya akong tanga. Which is hindi na tolerable sa edad kong lampas ginto ng konti. Wala akong isyu sa mga tiga-Tong Republic pero 'tong isang 'mars' na 'to ay sobrang pakyut at bale wala sa kanyang pagbintangan akong nanulot ng account. Hinarap pa nya ako kunyari para i-confont ako at nang singhalan ko siyang hindi ako naturuan ng nanay ko na manulot ng anumang hindi nauukol sa akin ay bigla siyang nagpakyut na baka raw may naninira raw sa friendship namin. Lalo akong nagngitngit pero dahil sa konting karanasan ko sa showbiz pinalampas ko at nang matuyo ang account na yon ay nagpaalam akong magpahinga muna. Obvious bang call center ang setting?

Hindi ko kayang maparatangan ng isang bagay na wala akong kamali-malisya kaya nasambit ko ata sa aking sarili habang nangangalaiti ang bagyong si SANTI na kung malampasan ko ang magdamag na nakangiti at walang yerong natangay sa bubong namin, humanda siya sa gigil ko oras na makakatanggap ako ng kagagahang email mula sa kanya. At nangyari nga. kaya nagreply ako in RED FONT, ARIAL at size36 ng mga katagang : PLEASE DELETE ME FROM YOUR STUPID MAILING LIST!

Nagreak siya at tumawag. Pinatayan ko. Tumawag uli. Pinatay ko lahat ng fones ko , 2 selpown, isang landline. Nagluto ng pork steak at ginisang baguio beans for lunch. Kumain. Nagsiesta at pagkagising ay binuksan uli ang mga phone. Tunugan sila, yong landline, binunot ko na (akala ng bruhangbruho na wala akong call id); yong globe pinatay ko uli pero hinayaan ang smart. Ring, reject. Ring , reject. Ring , reject. Hanggang sa namura ko na. Pati bad breath niyang amoy ebak ng kalabaw nadamay tuloy. Kevs ko. Tantrum-tantruman lang... walang personalan. Kaya?