dihay kas-a nga na'da ko sa usa ka blog nga murag travelogue, didto nakit-an naho nga nangadto siya (kadtong blogger nga nalimtan na nako ang ngan!aguy , pasayloa ang tiguang!) ug mga higala sa valencia city, bukidnon. hingpanglibarot sa akuang balhibo kay ang usa sa 'must go & see' niya mao ang LAKE APO! diyot na ko malipung kay sa akong batan-ong mga adlaw, mukalit ra man ko'g dagan didto aron mag-uraray sa daplin niadtuang gamay nga lake sa kabunturan sa likod kang central mindanao university sa musuan. in a flash, i vividly see the lake once again in my mind... pristine, serene, almost solemn and uncorrupted. ug hapon niadto, mangita ko'g mahwaman ug kabayo unya dayon mudalikyat ko'g saka sa bukid adto sa nianing katahumang lugar . in the late 60s and early 70s pa kadtong panahuna, unya wa pa kaayo'y kahadluk sa mga 'tawo sa gawas' nga gitawag sa mga rebelde nga usahay manghilabot sa bisag kinsahang ilang matripan. pero medyo nahapaw na ang mga kakahuyan... daghan na bisag kaniadto pa ang nagkakaingin.
mulingkod lang ko sa mga batuan unya mag-imajin ug ginagmay... ingon mang gud nila nga lawom kuno kaayo ang lawa, dili kuno matugkad. ingon pud nila nga baba kini sa usa ka nagpahuway nga bulkan. whatever. all i cherish during those times of slight confusion in my youth was the glassy reflection of the blue mindanao sky over my fresh and cockeyed beauty as i rinsed the sweat with lakewater. tam-is ang tubig. ako mang guitilawan. perhaps there are really hidden treasures in our midst that we seldom take notice until we discover it nga usa ka lugar nga murag pahuwayan pud sa atuang mga kakapuy sa kinabuhi...
No comments:
Post a Comment